حیدر نعیم حمزه الزوامل
چکیده
هنجارگریزی از مباحث مطرح در حوزۀ زبان‌شناختی است. یکی از راه‌های خلق اثر ادبی استفاده از شگردهای هنجارگریزی است. جفری لیچ از چهره‌های برجستۀ شکل‌گرای انگلیسی، یکی از انواع هنجارگریزی را نوع گویشی می‌داند. به عقیدۀ او هرگاه شاعر یا نویسنده واژگانی ویژۀ منطقه‌ای خاص را که در زبان معیار وجود ندارد به کار برد، هنجارگریزی گویشی به ...
بیشتر
هنجارگریزی از مباحث مطرح در حوزۀ زبان‌شناختی است. یکی از راه‌های خلق اثر ادبی استفاده از شگردهای هنجارگریزی است. جفری لیچ از چهره‌های برجستۀ شکل‌گرای انگلیسی، یکی از انواع هنجارگریزی را نوع گویشی می‌داند. به عقیدۀ او هرگاه شاعر یا نویسنده واژگانی ویژۀ منطقه‌ای خاص را که در زبان معیار وجود ندارد به کار برد، هنجارگریزی گویشی به کار برده است. او میکوشد با این تکنیک روش شناخت نسبی از محیط بومی و ویژگیهای اقلیمی و فرهنگی منطقه‌ای را به مخاطب انتقال دهد. منیرو روانیپور از نویسندگانی است که توانسته هنرمندانه گویش بوشهری را در آثارش وارد کند و در این راه موفق نیز بوده است، این امر بدون شک از تجربههای زیستی نویسنده نشئت میگیرد. در این پژوهش با رویکردی توصیفی- تحلیلی و بر اساس نظریۀ لیچ، هنجارگریزی گویشی در هشت اثر منیرو روانیپور بررسی و بسامدگیری شد. یافتهها نشان میدهد میزان کاربرد واژگان گویشی در آثار روانیپور بر حسب محیط تغییر میکند. داستانهایی که در محیط روستایی جنوب روایتشده نسبت به داستانهای محیط شهری بسامد گویشی بالاتری دارد.
